Wejście do akademika

Argentyna położyła siatki na ziemi. Zakupy uważała za udane, nawet bardzo udane.
Uśmiechnęła się do randoma, który za ładny uśmiech zgodził się przynieść największy zakup przed drzwi. Random postawił łóżko na trawie i poszedł w swoją stronę.
"Teraz trzeba je jakoś wnieść, i pozbyć się tego skrzypiącego grata...", pomyślała, patrząc na Białorus. Natalia okazała się być dobrą towarzyszką. Coraz lepiej się ze sobą dogadywały.
Poszukała w torbie klucza do pokoju, trącając przy okazji torbę z magicznymi ingrediencjami. Obiecała talizmany, to je wykona. W długie wieczory po lekcjach i tak nie ma nic lepszego do roboty.
Popatrzyła na siatki leżące u jej stóp. Oprócz łóżka kupiła dwa miękkie ręczniki, mydło do łazienki, dodatkowe wieszaki do szafy, milutką poduszkę i kilka innych, mniej ważnych drobiazgów.

Przyszła zaraz za Argentyną. W rękach miała pełno toreb. Pomimo tego ciężaru była bardzo zadowolona. Z nowych firanek, z nowej serwetki, z nowych obrazków, z nowych figurek na komodę i wielu innych rzeczy. Teraz tylko trzeba wnieść to, czego same nie dały rady. A mianowicie, łóżek.
- Trzeba będzie kogoś poprosić o pomoc.- wskazała na łóżka.
- Do klasy artystycznej chodzi ze mną Romano, może on nam pomoże.

- Jestem w kółku z Ludwigiem, on jest w sportowej. Lars też mógłby się nadać, jestem w klasie z jego siostrą. - powiedziała. Na razie wniosła na górę wszytkie siatki i ułożyła je ładnie koło komody.

Ona również wniosła torby i postawiła tam gdzie Argentyna.
- Hm... rzeczywiście, zrobimy jak uważasz. Ja zejdę na dół, a ty może kogoś zawołasz?
Ona najchętniej wniosłaby to sama, ale nie wiadomo czy Argentyna byłaby równie chętna. Zanim zeszła na dół rozejrzała się jeszcze po pokoju.

WYbiegła z pokoju poszukać pomocy. Może i we dwie dałyby sobie radę, ale co to byłaby za zabawa? "W takich sprawach najlepiej sprawdzają się faceci", pomyślała, gdy na horyzoncie pojawił się Holandia, którego poprosiła o przysługę, ładnie się uśmiechając.

Lars wyszedł ze szkoły i skierował się do akademika, gdzie pod wejściem do niego stała Białoruś. Nie znał za dobrze laski, ale wydawała się być w porządku. Skinął jej tylko i odwrócił się do Argentyny.
- To to jest ten mebel, ta? - łóżko wydawało się dość spore. I pewno diabelsko ciężkie. Westchnął cicho i podrapał się w kark. Da rade sam...?

Stała sobie spokojnie aż tu nagle pojawił się Hol z Argentyną.
-Jeszcze to łóżko- wskazała za siebie- są dwa.
Spojrzała na niego raz jeszcze, ciekawe czy da rade je podnieść.
- Pomogę ci, już nie takie rzeczy się nosiło.

- Trzeba jeszcze miejsca trochę w pokoju zrobić... Zaraz wracam! - krzyknęła, po czym wbiegła do pokoju. Łóżka zmieszczą się trzy, więc trzeba się jednego pozbyć. I dokonale wiedziała, którego.
"Chodź do mamusi, skrzypiąca cholero", pomyślała, przesuwając mebel w stronę okna. Chwila dużego wysiłku, oddech i łóżko uderzyło o ziemię przed oknem. Resztki zgarnie się potem.
- Możecie nosić.

Coś świsnęło za jego plecami i roztrzaskało się z głośnym hukiem. Lars odwrócił się i zobaczył stare łóżko, albo raczej kilka desek i materac. Spojrzał do góry na okno, z którego ten mebel... wyfrunął. Stała w nim Argentyna. Wariatka, pomyślał. Zastanowiło go, czy ona na pewno nie ma nic wspólnego z Czechami... No nic, trzeba wnieść te rupiecie do góry. Holender wyjął materace i oparł o ścianę akademika. Wniesie je potem.
- Ta, jasne.
Mruknął cicho, ucinając wypowiedź Białorusinki. Jeszcze tego brakowało, żeby dziewczyna mu pomagała! Co to, to nie, on poradzi sobie. Chwycił w miarę mocno sam "szkielet" i ruszył do środka. Pfff.. kto kupuje teraz takie ciężkie graty?