Ławeczka

Park jak park. Zielono, zaludniono. Po prostu duże miejsce,w którym można było miło spędzić czas po ciężkim dniu pracy jaką było i jest bycie nauczycielem. Szedł spokojnie dróżką,która prowadziła,aż do samego końca parku,a przy której była rzeka. Woda miała ciekawy odcień zieleni,który wspaniale współgrał z otaczającymi go kolorami roślin,bo nie tylko była tu trawa, były też płaczące wierzby, krzaki pięknych róż, lilie jakie zdążył zauważyć wchodząc tutaj no i o dziwo tulipany,które robiły za parter z innymi gatunkami roślin dając tym samym dzieło,którym można było nacieszyć oko. Ale wracając. Szedł tak dłuższa chwilę po ścieżce,aż w końcu dotarł do w miarę odludnego miejsca. Nie było tu dużo ludzi,a więc mógł się nacieszyć spokojem jakiego mu brakło w szkole. Zadowolony, usiadł na nieopodal stojącej ławce. To miejsce na prawdę było ciekawe,a wręcz magiczne, widać,że anglicy maczali w tym swoje palce,gdyż tylko oni mieli pomysły na stworzenie z przestrzeni i ogrodów coś tajemniczego,a zarazem cieszącego oczy i serce.

Biegnąc zastanawiała się, gdzie by zacząć poszukiwania nauczycieli. Odpowiedź przyszła szybciej, niż by się tego spodziewała. Dostrzegła profesora Norwegię siedzącego na jednej z ławeczek. Siedział sam, z dala od ludzi. Cóż, będzie musiała przerwać mu słodkie chwile relaksu. Szkoda czasu na szukanie lepszej okazji.
Zatrzymała się kilka metrów od ławeczki. Pozostały dystans pokonała spokojnym krokiem.
- Buenos dias, profesorze - powiedziała.

Siedział spokojnie,a jego wzrok był skierowany na punkt przed siebie. Tak, pewnie reszta,by go wzięła za wariata jednak ta reszta zwyczajnie była ślepa i głucha na inne stworzenia jakie zamieszkiwały te ziemię. Przymknął oczy na ułamek sekundy,by następnie skierować je na nieproszonego gościa w postaci jednej z uczennic szkoły w jakiej pracował. Wzdychając w duchu, z lekką irytacją,której i tak nie dało się wyczytać z jego obojętności w oczach i braku emocji na twarzy, kiwnął głową dziewczynie oczekując odpowiedzi,która wyjaśni czemu został mu zakłócony spokój.

- Profesorze, proszę o pozwolenie na opuszczenie terenu szkoły w celach zakupów. - powiedziała na jednym wdechu. Twarz Norwegi nie wyrażała nic. "Z nim to ciężko cokolwiek ugrać...", pomyślała Argentyna, czekając na odpowiedź. Może źle zrobiła, że pytała właśnie jego? Z tego co jej się wydawało, zgodę łatwiej było uzyskać u profesora Turcji, nie wspominając już o pożalsiębożde profciu Tośku.

Czekał chwilę i się doczekał,ale jednak prośba jaka uczennica mu powiedziała na jednym wydechu niezbyt go zadowoliła. Nie przepadał za ludźmi, państwami,a nawet uczniami tej szkoły. Gdyby mógł,to wolałby być w samotni z naturą,gdzie mógłby przez wieczność przyglądać się stworzeniom jakie zamieszkiwały różne,ciekawe miejsca takie jak to. Wstał z ławki tym samym dominując nad dziewczyną wzrostem. Teraz mógł spokojnie patrzeć na nią z góry. Jego nieobecny wzrok był skierowany na dziewczynie,a myśli były przy innych nauczycielach,którzy mogliby mieć teraz zawracane swoje cztery litery. 
-Cóż... -Mruknął krzyżując ręce na piersi - Zależy. 

Nauczyciel okazał się być wyzszy, niż początkowo sądziła. Początkowo nie wiedziała, co ma mu teraz odpowiedzieć. "Zaraz, czy to nie ten, co lubi magiczne stworzenia?", przemknęło jej przez myśl. Od czego ma się indiańskie korzenie?
- Profesorze, potrzebuję składników do wykonania talizmanu Ducha Natury. - powiedziała, mentalnie trzymając kciuki za swój pomysł. Swoją drogą, talizman byłby bardzo użyteczny. Zatrzymywałby złe moce kryjące się w nieprzeciętnie krzaczastych brwiach niektórych osobników. I pomagałby w nauce, dostarczał koncentracji i wielu innych pożytecznych rzeczy. Można by go też użyć jako broni przeciw Karaczanowi Prusakowi.

Brew mu powędrowała do góry,a loczek niebezpiecznie drgnął. Czyżby ta młoda dama myślała,że jest na tyle głupi,że nie wie o jakich zakupach mowa? Chyba nie wiedziała z kim ma do czynienia,ale... Po co jej to teraz uświadamiać? Niech dziewczyna ma te wspaniałe poczucie,iż każdy nauczyciel to ciepła klucha i chętnie puszcze uczniów na prawo i lewo.
-W takim razie... Jak wrócisz to chętnie zobaczę ten twój talizman więc zgłosisz się do mnie. - Mruknął spokojnym tonem głosu,z którego nic nie dało się raczej wywnioskować. -A teraz idź już,bo tracę swój wolny czas. -Usiadł z powrotem na ławce czekając,aż dziewczyna się ruszy,bo przez swoją obecność płoszyła wróżki.

- Dziękuję, profesorze - powiedziała, po czym ruszyła zadowolona. Na odchodnym uśmiechnęła się jeszcze do Norwegii. Może jemu też zrobi jakiś talizman? Jaki byłby najlepszy? Powinna pogadać z babcią.
Po chwili zniknęła za drzwiami akademika.

Nic nie odpowiedział,a jedynie kiwnął głową na odchodzącą dziewczynę. Gdy ta była daleko, dopiero wtedy na nowo zamknął oczy i delikatnie odchylił głowę do tyłu rozkoszując się promieniami słońca jakie delikatnie muskały jego porcelanową cerę. Cóż, życie na północy miało swoje wady jak i zalety. Słysząc delikatny szum skrzydeł,zrozumiał,iż wróżki powoli wychodziły z ukrycia. Uśmiechnął się w duchu,bo teraz mógł na nowo rozkoszować się spokojem przy istotach,które tak bardzo lubi.