Rozpoczęcie roku szkolnego

Zegar powoli dążył do pełnej godziny jaką miała być ósma rano. Tak, to właśnie o tej godzinie miał rozpocząć się apel,a co za tym idzie nowy rok szkolny 2013/14. Uczniowie powoli się zbierali i zajmowali miejsca jakie zostały im pokazywane przez nauczycieli,którzy starali się zapanować nad bandą rozwrzeszczanych bacho... To znaczy uczniów. Wszyscy tak byli rozmieszczani,by w sali nie zabrakło dla nikogo miejsca,ale by też było widać kto ma jaki profil. Co do sali... Było to duże pomieszczenie z kilkunastoma krzesłami ustawionymi w cztery rzędy. Naprzeciw krzeseł była niewielka scena,na której to odbywały się różne uroczystości takie jak właśnie te dzisiaj. Na scenie znajdywało się kilka krzeseł jakie były przeznaczone dla nauczycieli. Zegar,który wisiał na środku ściany nad sceną, powoli zmierzał do pełnej godziny. Jeszcze tylko chwila. Mimo,iż było tak mało czasu,to jednak uczniowie jeszcze się schodzili wraz z nauczycielami.

Ehh... Rozpoczęcie roku... I znów trzeba będzie ubierać te głupie mundurki. Akurat teraz ubrany był na galowo. Czarne spodnie, biała koszula i idealnie wypastowane czarne buty. Wszedł na salę, która zaczęła się już wypełniać uczniami i nauczycielami. Skierował się do rzędu krzeseł przeznaczonego dla klasy sportowej, usiadł na jednym z nich (krzeseł) i czekał na rozpoczęcie nudnej, corocznej ceremonii. Czas dłużył mu się niesamowicie. Minuty stawały się godzinami. W końcu to był jego pierwszy rok w nowej szkole, więc stres go aż zżerał. Wszystko się jakoś ułoży... Wszystko się ułoży... Powtarzał sobie w głowie jak jakąś mantrę, patrząc, jak sala powoli wypełniała się rozwrzeszczanym tłumem. Jakoś to przetrzymam... Dla piłki nożnej warto... A poza tym to jedyne liceum, nie wypełnione metalami, plastikami i tnącymi się emo... Jedyne normalne liceum... Mimo powtarzanej bez przerwy w myślach mantry, siedział jak na szpilkach, nerwowo "wyłamując" palce.

Turcja był już dawno w sali gdy hołota uczniowie wchodzili do sali... Podniósł głowe i popatrzył na widok za oknem. Zaczeły już wpadać pierwsze promyki wrześniowego słońca. Może nie było widać zaspanego wzroku Sadika, które było ukryte pod białą maską, jednak było widać po reszcie jego twarzy że jest bardzo zmęczony, chodź rok się jeszcze nie rozpoczął. Ubrany w czarny garnitur, białą koszulę i szary krawat, usiadł z tyłu, by nie być w centrum uwagi a mieć lepszy widok na uczniów.
Oj... Zacznie się zarywanie nocek i wiele innych bolesnych rzeczy. Ciekawe czy dostane wychowactwo? Jak tak to zamawiam skrzynkę raków... Na trzeźwo nie uwierzę... Turcja uwielbia dzieci, więc bardzo by się cieszył z wychowactwa nawet jakby na głos marudził i narzekał. Zbyt kocha dzieci... Zbyt...

Części uczniów jeszcze w sali brakowało, gdy w drzwiach stanęła Sofía ubrana w czarną sukienkę powyżej kolan, białe bolerko i cieliste rajstopy. Włosy miała starannie zaczesane w warkocza opadającego na prawe ramię i związanego wstążką w kolorach argentyńskiej flagi. Sama była zdziwiona faktem, że zdążyła na czas i rozpoczęcie roku jeszcze się nie zaczęło.
Wśród zgromadzonych osób zauważyła kilka znajomych twarzy, nie zamierzała jednak im machać czy coś w tym stylu. Eleganckim krokiem weszła na salę i skierowała się do rzędu wyznaczonego klasie polonistycznej. Siadła na krześle, poprawiła sukienkę i czekała cierpliwie.
Była chyba jedną z niewielu osób, które lubiły rok szkolny. Bynajmniej nie miało to nic wspólnego z nauką, nocne zakuwanie i najlepsze stopnie domeną  Sofíi nie były. Szkoła równała się  nowym znajomościom, nowym idiotom do manipulowania oraz nowym wyzwaniom. Można było spokojnie poignorować każdego, kto miał odwagę podejść bliżej, co było równie zabawne jak wykorzystywanie ludzi do realizacji własnych celów.
Uśmiechnęła się pod nosem. Zapowiadał się ciekawy rok.

Po raz pierwszy zdarzyło jej się wejść normalnie do jakiegoś pomieszczenia. Bez huku, bez tłuczenia wszystkiego, co się da potłuc i nie tylko oraz całego towarzyszącego jej zazwyczaj hałasu. Rozejrzała się dookoła i zauważyła swoją klasę. Grupa ludzi z książkami poupychanymi gdzie się dało, niektórzy w okularach.
" Na bank humaniści".- pomyślała i ruszyła w ich stronę. Ubrana była w długie, czarne spodnie, białą koszulę z rękawem do łokci i czarny beret. Z szyi zwisał jej gotycki krzyż.
Dziewczyna zajęła pierwsze lepsze miejsce i znów powiodła wzrokiem po zebranych. Nigdzie nie zauważyła Romano, za to Ukrainę rozpoznała bez problemu. Pomachała jej z najszerszym uśmiechem, jaki tylko udało jej się z siebie wykrzesać.
" No, jestem ciekawa, co dziwnego znowu trafi mi się w tym roku".- przemknęło jej przez głowę, gdy schyliła się, by poprawić czarno-białe balerinki.

Do sali weszła ponura dziewczyna. Ubrana w czarną spódniczkę do kolan, białą bluzkę i niezliczoną ilością kokard, poprzyczepianą do wszystkiego. Rozejrzała się spokojnie i zajęła miejsce na końcu swojego rzędu, to znaczy klasy artystycznej. W sumie, mało interesowało ją z kim będzie w tym roku chodzić na zajęcia. W końcu to tylko lekcje... Hałas jej jak na razie nie przeszkadzał. Usiadła na krześle i spokojnie czekała, aż to wszystko się zacznie.